donderdag 29 september 2011

Milk

Inleiding
Homoseksualiteit is altijd een heikelpunt en voor veel mensen nog steeds een enorm taboe. Vaak betrap ik mezelf er ook op dat ik de neiging heb om twee mensen van hetzelfde  geslacht die hand in hand lopen na te staren. Terwijl dit bij een heterokoppel de meest normale zaak is.
Ernest Gaines zei ooit: “Why is it that, as a culture, we are more comfortable seeing two men holding guns than holding hands?”
De film ‘Milk’ beschrijft het leven van Harvey Milk, de eerste openlijk homoseksuele stadsbestuurder in de VS. Hieronder zie je de film trailer.
 Bij het bekijken van de trailer stelde ik mezelf de volgende vraag: “Waarom en hoe heeft Harvey Milk voor zulk een revolutie gezorgd?” Ook leek het me belangrijk om te onderzoeken hoe het zit met de plaats van homoseksualiteit in onze huidige wereld en maatschappij.
Om hier achter te komen moeten we er eerst achter komen wie Harvey Milk was. Hieronder lees je een
beschrijving van het leven van Milk tot zijn verhuis naar San Fransisco. Vanaf dan neemt de film het namelijk over.
Wie is Harvey milk?
Milk werd geboren in Woodmere, New York op 22 mei 1930. Zijn ouders waren van Litouws Joodse afkomst. Als tiener besefte hij homoseksueel te zijn. Hij hield dit voor zich omdat hij bang was voor de reacties van de mensen rondom hem. Net als ik en mijn klasgenoten studeerde hij voor leerkracht. Wiskunde was zijn hoofdvak. In 1951 studeerde hij af.
Nadat Milk afstudeerde sloot hij zich aan bij de ‘United states Navy’ tijdens de Koreaanse oorlog. In 1955 mocht hij afzwaaien. Nu begon hij met zijn carrière als leerkracht. Dit was erg kortstondig. Na de ontmoeting met zijn eerste grote liefde, Joe Campbell, begon hij te werken in een verzekeringskantoor in New York.
Na 6 jaar liep zijn relatie met Joe Campbell af. Hierna had hij regelmatig kortstondige  en geheime relaties met andere mannen. In 1962 leerde hij Craig Rodwell kennen. Deze relatie liep stuk op het gegeven dat Rodwell in een homoactivisten-beweging zat. Milk hield, zoals reeds vermeld  zijn geaardheid liever geheim voor de buitenwereld.
Na zijn carrière als verzekeringsnemer begon hij aan een succesvolle carrière als onderzoeker op Wall Street. In 1964 leert hij Jack Galen McKinley kennen. Die 17 jaar jonger dan Milk was suïcidale neigingen vertoonde. Ook deze relatie sprong dus af.
Nu we weten hoe het leven van Milk eruit zag voor zijn verhuis naar San Fransisco is het ook belangrijk om te weten hoe men in de VS tegenover homoseksualiteit stond in deze periode. Dit om een antwoord te krijgen op de vraag waarom Harvey Milk voor een revolutie heeft gezorgd. Om een duidelijk antwoord te krijgen gaan we 2 personen nader bekijken. Deze personen zijn Anita Bryant en John Briggs. Deze vertegenwoordigden de strijd tegen homoseksualiteit.

 
Anita Bryant Vs. homoseksualiteit in de VSA.
Anita Bryant werd geboren op 25 maart, 1940. Ze was een bekende Amerikaanse zangeres en ze werd ooit zelfs verkozen tot Miss Oklahoma. Het bekendst werd ze weliswaar met haar campagne tegen homoseksualiteit. Meerbepaald wou ze een wetsvoorstel intrekken waarin stond dat homoseksuelen gelijke rechten hadden op vlak van wonen en werkgelegenheid. Deze wet werd goedgekeurd te Florida in het jaar 1977.
Met de organisatie ‘save our children’ begon ze een ware kruistocht tegen homoseksualiteit in de VS. Enkele bekende slagzinnen van haar zijn:

- “Als moeder weet ik dat homoseksuelen geen kinderen kunnen krijgen op een natuurlijk wijze. Daarom willen ze onze kinderen rekruteren.”
- “Als homoseksuelen dezelfde rechten hebben als ons, moeten we ook dezelfde rechten geven aan prostituees en mensen die met St. Bernardhonden slapen”
- “Heel de VSA en heel de wereld zullen horen wat mensen zeggen en met de hulp van God zullen we er in slagen om gelijke rechten voor homoseksuelen in deze natie in te trekken”.
Op 7 juni, 1977 leidde Bryant’s campagne tot het intrekken van de gelijke rechten op vlak van wonen en werken met 69% van de stemmen. Ook werd er in 1977 een verbod gestemd op adoptie door homoseksuelen.

Hieronder zie je een bekend beeldfragment waarin Anita Bryant een taart in haar gezicht krijgt.

John Briggs Vs. homoseksualiteit in de VSA.
John Briggs werd geboren in 1930. In 1976 werd hij verkozen als een senator van de Californische senaat. Het was weliswaar 2 jaar later dat hij echt bekend zou worden door het ‘Briggs initiative’ oftewel  proposition 6. Dit hield in dat holebi’s niet langer aan de slag mochten als leerkracht. Ook aanhangers zouden hetzelfde lot ondergaan.
Hij beweerde dat holebi leerkrachten namelijk een slechte invloed hadden op de kinderen waaraan ze les gaven. Net als Anita Bryant beweerde hij dat ze kinderen wilden rekruteren. Hij botste op erg veel verzet. Zelfs vooraanstaande politici als Ronald Reagan drukten hun ongenoegen publiekelijk uit met als voornaamste argument: “There are enough laws that protect children!” Het voorstel kwam er uiteindelijk niet door. Ook de toenmalig president van de VS, Jimmy Carter, ging niet akkoord met het voorstel.
‘Proposition 6’ werd niet goedgekeurd. Er waren ‘maar’ 41% van de stemmen voor.
Hieronder zie je een filmfragment waarin Harvey Milk een publiekelijk debat aangaat met John Briggs in diens thuisbasis, Orange County.

Homoseksualiteit en de VSA.
Het homohuwelijk is  vrijwel het meest besproken en omstreden aspect inzake homoseksualiteit. Daarom gebruik ik dit thema om te ontdekken hoe me tegenwoordig staat tegenover homoseksualiteit. D.m.v. een vergelijking tussen enkele Westerse landen en de VSA  krijgen we hopelijk een duidelijk beeld over hoe de huidige VSA staat tegenover homoseksualiteit.
Het homohuwelijk is een huwelijk tussen twee personen van hetzelfde geslacht. In de meeste landen van de wereld wordt het huwelijk weliswaar gedefinieerd als een verbintenis tussen één man en één vrouw.
De term homohuwelijk is omstreden. Als homoseksuelen met elkaar kunnen trouwen, betekent dat de openstelling van het burgerlijk huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht. In landen waar die openstelling niet heeft plaatsgehad, kunnen alleen mensen van verschillend geslacht met elkaar trouwen, ongeacht hun seksuele voorkeur. Soms is dan wel partnerschapsregistratie mogelijk, een regeling die minder rechten verschaft dan het huwelijk.
In heel wat Westerse landen werd het homohuwelijk reeds goedgekeurd. In de meeste gevallen hebben de wetgevers beroep gedaan op het non-discriminatie principe.
Onderstaande kaart geeft weer waar de homohuwelijken reeds zijn gelegaliseerd maar ook waar het nog steeds een absoluut taboe is.
 Momenteel erkennen alleen de staten Massachusetts, Connecticut, Iowa, Vermont, New Hampshire ,New York, en het District of Columbia het homohuwelijk. Daarnaast kennen diverse staten geregistreerde partnerschappen of andere wettelijke bescherming voor koppels van twee mensen van hetzelfde geslacht. Achttien staten hebben grondwettelijke beperkingen die het huwelijk definiëren als een unie tussen een man en een vrouw; dezelfde beperking is opgenomen in wetten van vierentwintig andere staten.

Je merkt onmiddellijk het verschil tussen westerse en niet-westerse landen. Zo is het geen probleem om als homoseksueel te vertoeven in Europa maar kan je je best niet openbaar ‘outen’ in de meeste streken van Afrika en het Midden-Oosten. Je merkt ook dat in de VSA het homohuwelijk over het algemeen niet erkend is. Onderstaande kaart schept daar nog meer duidelijkheid in.
Het vooruitstrevende en moderne VSA staat dus toch nog steeds erg sceptisch en misschien zelfs ietwat vijandig tegenover homoseksualiteit. Ondanks alles is er toch schot in de zaak. Dat kan je afleiden uit onderstaand artikel.

Homoseksualiteit en België.
Ook om de situatie in België te bepalen zal ik het homohuwelijk als uitgangspunt nemen.
Op 30 januari 2003 wordt de wet op het homohuwelijk in België goedgekeurd. Daarmee is België het tweede land ter wereld waar homoseksuelen officieel met elkaar kunnen trouwen. Oorspronkelijk mocht men als homoseksueel in België niet trouwen met iemand uit het buitenland, met uitzondering van Nederland. Bovendien was adoptie van kinderen niet mogelijk voor homoseksuelen.  
Het eerste homohuwelijk in België werd in Kapellen op 6 juni 2003 gesloten tussen Marion Huibrechts en Christel Verswyvelen.
Sinds 24 januari 2004 werd het huwen met een partner uit landen waar het homohuwelijk verboden is, goedgekeurd. Ook het adopteren van kinderen door een koppel van hetzelfde geslacht werd mogelijk vanaf 18 mei 2006.
We kunnen hieruit besluiten dat België als land er verdraagzaam is t.o.v. homoseksualiteit. Toch werd Brussel enkele maanden nog opgeschrikt met de term ‘gaybashing’. Onderstaande link verwijst je naar een interview met meer uitleg.
Zelfs in België is er dus nog sprake van haat en agressie t.o.v. homoseksualiteit. Moeten wij niet beter weten dan dat?

Homoseksualiteit en de rest van de wereld.
Net als in de voorgaande posts kan ik hier een heel betoog schrijven over homoseksualiteit in de rest van de wereld. weliswaar laat ik hiervoor liever beelden en artikels spreken. Ik ben hierin zorgvuldig te wek gegaan om een duideljik beeld te schetsen. Het is misschien handig om de kaart omtrent de homohuwelijken in de wereld erbij te nemen.
Iran:
China:
Oeganda:
Brazilië:
Je merkt uit bovenstaande artikels en beeldfragmenten dat de verdraagzaamheid jegens homoseksualiteit in bepaalde landen op een erg laag pitje staat. Ze kunnen ze zelfs de doodstraf krijgen als ze zich publiekelijk 'outen'. 

Gay pride parade
Wereldwijd zijn er allerlei evenementen waar holebi’s in groten getale op straat komen en publiekelijk feesten. Deze evenementen zijn enerzijds een outing van hun homoseksualiteit naar de wereld toe en anderzijds is het ook een teken dat de ‘Westerse’ wereld veel verdraagzamer is geworden in vergelijking met enkele decennia terug.
Graag wil ik de geschiedenis van dit evenement schetsen omdat het een mooie afsluiter is, omdat Harvey Milk met soortgelijke situaties in aanraking kwam en omdat de Gay Pride Parade een aandenken ‘met een zwart randje’ is aan de onverdraagzaamheid jegens holebi’s in de jaren ’60 en ’70. 
In de jaren ’60 was het geen pretje om als homoseksueel te vertoeven in New York. Er waren wetten die het openlijk homo zijn verboden en regelmatig werden homobars binnengevallen en opgedoekt. De inval op 28 juni, 1969 in de Stonewall Inn, in the Greenwich Village te New York was een inval te veel. Tijdens deze inval verzamelden er 400 sympathisanten op straat. Al snel werden dit er een goede 2000. Omdat de menigte werd Opgehitst door frustraties en kreten als “gay power!” braken er rellen los.
Omstreeks 04.00 leken de rellen voorbij. De volgende nacht kwamen de protesteerders weliswaar terug en waren ze ditmaal met nog meer. De politie moest een speciaal team sturen om het protest in de kiem te smoren. 
Eén jaar na de stone-wall rellen had de eerste Gay Pride Parade plaats tussen Greenwich Village en Central Park. Deze telde ongeveer 5.000 à 10.000 deelnemers.
Wereldwijd werden er soortgelijke initiatieven uit de grond gestampt. In België vinden sinds 1983 eveneens jaarlijks Gay and Lesbian Pride-marsen plaats in Brussel op de tweede zaterdag van mei.
Het is dus een hele strijd geweest voor homoseksuelen om aanvaard te worden in onze maatschappij. Ondanks de nog steeds aanhoudende tegenstand van individuelen en organisaties zijn we op de goede weg. We moeten elkaar simpelweg respecteren.
James Baldwijn zei ooit:

“Everybody's journey is individual.  If you fall in love with a boy, you fall in love with a boy.  The fact that many Americans consider it a disease says more about them than it does about homosexuality. “
- John Briggs (politician), internet, 6/10/2011, ( http://en.wikipedia.org/wiki/John_Briggs_(politician) ).


Bronvermelding

- VAN SANT, Milk, film, VSA, 2008.


- Harvey Milk, internet, 12/12/2011, ( http://en.wikipedia.org/wiki/Harvey_Milk ).

- Harvey Milk, internet, 30/11/201, ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Harvey_Milk ).

- Homohuwelijk, internet, 11/12/2011, ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Homohuwelijk ).
- Anita Bryant, internet, 13/12/2011, ( http://en.wikipedia.org/wiki/Anita_Bryant ).
- Anita Bryant, internet, 13/06/2009, ( http://conservapedia.com/Anita_Bryant ).

- ASSOCIATEDPRESS, 'Milk' Trailer, internet, 6/02/2009, ( http://www.youtube.com/watch?v=ufhZ2yUHj9Y ).

- WS9455, Anita Bryant Pie in the Face, internet, 7/11/2011, ( http://www.youtube.com/watch?v=dS91gT3XT_A ).

- MOVIECLIPS, Milk (10/10) Movie CLIP - Harvey Debates Senator Briggs (2008) HD, internet, 16/06/2011, ( http://www.youtube.com/watch?v=DZwnFcKAt30 ).
- SKILLINGS, P., The Stonewall Riots, internet, ( http://manhattan.about.com/od/glbtscene/a/stonewallriots.htm ).
- Quotations about Homosexuality, internet, ( http://www.quotegarden.com/homosexuality.html
).

maandag 26 september 2011

Bloody Sunday

Inleiding
Iedereen kent de wereldhit ‘Sunday bloody Sunday’ van U2. Weliswaar weet men vaak niet waarover dit nummer precies gaat. U2 zingt over een bewuste zondag op 30 januari 1972 in Noord-Ierland.
De film Bloody Sunday van Paul Greengras schetst deze gebeurtenis. Hieronder zie je de trailer.

Omdat veel mensen al gehoord hebben van ‘Bloody Sunday’ maar niet precies weten waar het voor staat, leek me dit de ideale gelegenheid om het ‘mysterie’ te ontrafelen. De centrale vraag voor deze post is daarom “Wat is Bloody Sunday, hoe kon dit gebeuren en wat is de nasleep ervan?"

Waarvoor staat Bloody Sunday?


Op zondag 30 januari 1972 vond in Londonderry, een provincie in Noord-Ierland een grote (illegale) protestmars plaats.  Deze werd georganiseerd dor de NICRA oftewel de Northern Ireland Civil Rights Association. Het was een vreedzame mars die gericht was tegen het verbod op protestmarsen en de internment-politiek. Dit laatste hield in dat iedereen die verdacht werd van betrokkenheid bij politiek geweld, zonder proces voor onbepaalde tijd in de gevangenis kon ondergebracht worden. Deze maatregel werd ingesteld nadat Britse militairen het slachtoffer waren geworden van politiek geweld.
Aan de mars namen ongeveer 10.000 mensen deel. Het Britse leger had gezorgd voor afzettingen in en rond het centrum van de stad. In het centrum van de stad liep het mis. Groepen jongeren verzamelden zich bij de militaire wegblokkades. De militairen hadden de opdracht om bij confrontaties zoveel mogelijk oproerkraaiers te arresteren. Op een gegeven moment openden Britse soldaten het vuur op de menigte.
In minder dan een half uur vonden dertien ongewapende burgers de dood. Een paar dagen later overleed nog één van de gewonden. Deze zondag is de geschiedenis ingegaan als Bloody Sunday.
Er zijn verschillende officiële onderzoeken uitgevoerd naar de precieze toedracht van deze dramatische gebeurtenissen maar wat de precieze aanleiding was tot deze bloedige escalatie, is tot op heden nooit echt zeker geweten. Het Britse leger stelt dat de militaren terugschoten nadat ze vanuit de menigte werden beschoten tijdens een poging om provocerende oproerkraaiers te arresteren terwijl van de andere kant wordt beweerd dat de soldaten zonder enige aanleiding het vuur openden.
Om de gebeurtenissen op deze dag te kunnen kaderen moeten we meer weten over de situatie van Ierland in die periode.

 

Wat ging er vooraf aan Bloody Sunday?
Omdat het een erg lang verhaal is waar erg veel bij komt kijken heb ik besloten om het geheel samen te vatten. Onder de samenvatting voorzie ik enkele links naar websites die het conflict dieper uitgraven.
In 1169 werd Ierland gekoloniseerd door de Engelsen. Sinds toen werden de Ierse katholieken reeds vervolgd. In 1690 valt Ierland in de Protestantse handen van Nederlandse stadhouder Willem III. Dit door de Slag aan de Boyne.
Katholieken werd het leven zuur gemaakt, met wetten die hen uitsloten van publieke functies en hun recht op onderwijs beperken. De haat tussen katholieken en de protestanten werd steeds groter.
In het begin van de 19de eeuw ontstaan er diverse partijen die Ierland onafhankelijk willen zien. Dit leidde tot de Paasopstand, waarbij belangrijke publiek gebouwen in Dublin werden bestorm door Ierse nationalisten tijdens de paasweek. Dit was nog maar het begin.
Londen wou de overheersing van Ierland niet zomaar opgeven. Het gevolg was een bloedige onafhankelijkheidsoorlog met als resultaat de splitsing tussen het Noorden en Zuiden van Ierland. In december 1921 ondertekenden Sinn Fein, de Ierse republikeinse partij en Groot-Brittannië het Brits-Iers verdrag waaruit de Ierse republiek werd geboren. Noord-Ierland waarvan de bevolking overwegend protestants is bleef weliswaar een onderdeel van het Verenigd Koninkrijk. Dit leidde tot de oprichting van het IRA oftewel het Irish Republic Army. Deze begonnen een gewelddadig verzet tegen het verdrag van 1921.
Deze periode van onrust duurde tot 1949. Tot 1968 is er een periode van rust. Noord-Ierse katholieken organiseerden toen een grote demonstratie tegen de discriminatie van politieke burgerrechten, huisvesting en werkgelegenheid. De demonstratie werd hardhandig neergeslaan door de overwegend protestantse politie. Dit is het begin van 30 jaar problemen. Deze periode noemt men ook wel eens 'the troubles'. Paramilitaire organisatie bestrijden elkaar met geweld en het Britse leger wordt het mikpunt van republikeinse aanslagen. 3600 mensen laten het leven in deze periode.
In 1972 komt het tot een bloedbad in het Noord-Ierse Londonderry. Dit werd reeds uitgebreid uitgelegd.


 
Wat is de nasleep van Bloody sunday?
Een groot gevolg van de gebeurtenissen in LondonBerry is de radicalisering en toestroom van mensen naar het IRA.
Na 'the troubles' wordt in 1998 het vredesakkoord van Goede Vrijdag ondertekend. Noord-Ierland blijft onderdeel van het Verenigd koninkrijk, maar zal niet direct vanuit Londen worden bestuurd. Ook worden er afspraken gemaakt over ontwapening van paramilitaire groepen en het vrijlaten van gevangen. Het Britse leger trekt zich terug uit Nood-Ierland en er worden aanbevelingen gedaan voor hervorming van het voornamelijk protestantse Noord-Ierse politiekorps.
Vanaf 1 december 1999 heeft Noord-Ierland een eigen regering. Eindelijk rust zou je denken maar niets is minder waar. Er blijft wantrouwen tussen de verschillende politieke partijen in Noord-Ierland. Dit door de slechte en tergend trage uitvoering van het Goede Vrijdag akkoord.
In februari 2000 is Londen genoodzaakt het bestuur terug over te nemen tot eind mei 2000 als de IRA zegt hun wapens op te slaan op geheime locaties, zodat er inspecties kunnen plaatsvinden.
In 2001 is het opnieuw raak als premier Trimble zijn ambt neerlegt omdat hij niet meer wil samenwerken met Sinn Fein, de politieke tak van de IRA. Opnieuw moet Londen ingrijpen. De IRA levert uiteindelijk een deel van zijn wapens uit, nadat het Britse leger heeft beloof zich terug te trekken.
In oktober 2002 schorst Londen voor de derde keer het zelfbestuur van Noord-Ierland.
Ik oktober 2003 proberen Londen en Dublin de verschillende partijen nader tot elkaar te brengen met een nieuw ontwapeningsverdrag. Het wantrouwen over de ontwapening van de IRA blijft te groot en het overeenkomst gaat niet door. Wel komen er nieuwe verkiezingen voor het zelfbestuur. De 2 meest radicale partijen winnen de verkiezingen. De situatie in Noord-Ierland is dus nog steeds niet bedaard.

Links naar website voor een meer gedetailleerde beschrijving.
Voorlopig lijkt de situatie in Noord-Ierland onder controle maar nog steeds in onrust troef. Om de huidige situatie te schetsen heb ik ervoor gekozen om enkele artikels te selecteren. De links zie je hieronder.

 
Wat is de IRA en hoe gaan ze te werk?
Hieronder staat een tekst van Encarta Winkler Prins. Deze tekst geeft een duidelijk beeld op de vraag in de titel. Het is belangrijk om eerst de voorgaande tekst over de geschiedenis van het Noord-Ierse conflict te lezen om onderstaande tekst volledig te begrijpen.
IRA (afk. v. Irish Republican Army, = Iers Republikeins Leger), een paramilitaire organisatie die de vestiging resp. uitbreiding van een Ierse staat beoogde. De IRA ontstond uit de Paasopstand van 1916, waarbij de gelijksoortige Irish Republican Brotherhood, in 1858 in de Verenigde Staten gesticht, een vooraanstaande rol speelde. Zie ook Ierland [aardrijkskunde]).
In de periode 1919–1921 was de IRA zeer actief in de strijd tegen de Britse Kroon, maar in 1921 viel de organisatie uiteen in voor- en tegenstanders van het Verdrag met Groot-Brittannië. In de jaren dertig flakkerden de activiteiten van het geheim extremistisch genootschap weer op, vnl. door bomaanslagen in Groot-Brittannië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden sommige leiders ervan in Ierland geïnterneerd en zelfs geëxecuteerd.
Na de oorlog liet de IRA nog regelmatig van zich horen, vooral in het nog van de Britse Kroon afhankelijke Noord-Ierland, door aanslagen, gericht tegen openbare gebouwen. De IRA werd opnieuw zeer actief toen in 1968 de onlusten in Noord-Ierland begonnen. Het jaar daarop kwam het tot een splitsing tussen de traditionals of ‘rode’ IRA-leden en de provisionals of ‘groene’ IRA-leden. De eerstgenoemden voerden de strijd met traditionele middelen, terwijl de tweede het systeem van de stadsguerrilla hanteerden.
Sinds Noord-Ierland in 1972 onder direct Brits bestuur werd geplaatst, richtte de IRA zijn terroristische aanslagen ook op objecten in Groot-Brittannië en op het continent (o.a. Nederland en Duitsland). Groot-Brittannië en de Republiek Ierland, van waaruit de IRA ook opereerde, werkten bij de bestrijding van deze organisatie nauw samen. Aan de reeks van terroristische aanslagen van de IRA, waarbij duizenden doden vielen, kwam pas in sept. 1993 een voorlopig einde, toen de organisatie een wapenstilstand afkondigde. Alle pogingen om door middel van onderhandelingen tot een vreedzame oplossing van het Noord-Ierse conflict te komen, liepen echter vast op de onwil of onmacht van de betrokken partijen (IRA, militante protestanten en de Britse regering), waarna de IRA in 1996 opnieuw tot terroristische acties overging. In juli 1997 kondigde de IRA een nieuw bestand af. Dit was de belangrijkste voorwaarde voor deelname van Sinn Féin, de politieke arm van de IRA, aan de in sept. 1997 te houden vredesbesprekingen. Op 10 april 1998 (Goede Vrijdag) werd een vredesakkoord bereikt, dat zowel door Sinn Féin als door de Ulster Unionist Party werd bekrachtigd en in een op 22 mei 1998 gehouden referendum door de burgers van Noord-Ierland en van de Republiek Ierland werd gesanctioneerd. Het akkoord voorzag o.a. in vervroegde vrijlating van gevangenzittende IRA-leden en ontwapening van de IRA.
In juli 2001 raakte het vredesproces in een impasse doordat de IRA nog steeds niet alle wapens had ingeleverd. Ook in de jaren hierna bleef dit het grote struikelblok bij de voortzetting van het vredesproces.
® Encarta ® Winkler Prins Encyclopedie 2006. © 1993-2005 Microsoft Corporation/Het Spectrum. Alle rechten voorbehouden.
Onderstaand filmpje zorgt voor meer duidelijkheid over hoe de IRA te werk gaat.


Bloody Sunday en de actualiteit
De Britse premier David Cameron heeft op dinsdag 15 juni 2010 namens de regering in het Britse Lagerhuis zijn excuses aangeboden voor de dood van veertien ongewapende betogers tijdens Bloody Sunday in 1972. De premier deed dit tijdens een presentatie van een langverwacht rapport van de magistraat Mark Saville. Het lijvige rapport verscheen na 12 jaar en de conclusies waren volgens Cameron "schokkend". Volgens Lord Saville was de dood van de veertien betogers "onrechtvaardig en onverdedigbaar".


Onlangs stond onderstaand artikel in de krant.

Familie slachtoffers 'Bloody Sunday' krijgen eindelijk schadevergoeding
Britse soldaten openden het vuur op ongewapende betogers.
De Britse regering heeft in een brief aan de gezinnen beloofd schadevergoedingen te betalen aan familieleden van de slachtoffers van 'Bloody Sunday' in Noord-Ierland, toen het Britse leger dertien mensen doodschoot op een vreedzame betoging in 1972 in Londonderry.
"We erkennen het leed waarmee deze gezinnen sinds bijna 40 jaar kampen, alsook dat de leden van de gewapende troepen verkeerd hebben gehandeld", aldus het ministerie van Defensie in een mededeling. "De regering betreurt dit ten zeerste", aldus het ministerie, dat eraan toevoegt dat de uitbetalingen starten van zodra de "wettelijke verantwoordelijkheid is vastgelegd".
Een rapport van 5.000 pagina's, dat uit twaalf jaar van onderzoek resulteerde, concludeerde vorig jaar dat het leger verantwoordelijk was voor de dodelijke schietpartij. Volgens de conclusies hadden de soldaten op de katholieke betogers geschoten, niet teruggeschoten. De betogers, die voor gelijke rechten voor katholieken en protestanten manifesteerden, waren niet gewapend. Het leger bleef bovendien schieten terwijl de betogers wegvluchtten of op de grond lagen. (belga/vsv)


Bloody Sunday als inspiratie voor
protestsongs.
Zoals in het begin van deze post al werd aangehaald, scoorde de Ierse band U2 een wereldhit met het nummer ‘Sunday Bloody Sunday’. Weliswaar was Bloody Sunday een inspiratie voor meer bekende artiesten. Zo schreven ook John Lennon en Yoko Ono er een protestnummer over met de gelijknamige titel. Paul McCartney schreef het nummer ‘Give Ireland back tot the Irish’ als protest tegen de gebeurtenissen op Bloody Sunday.  Hieronder kan je de 3 nummers beluisteren. 





Bronvermelding
- GREENGRASS, Bloody Sunday, film, Ierland, 2002.
- INFINITYBRAIN, De Ierse kwestie, internet, ( http://00457.06sc.thinkquest.nl/index.php?id=1 ).
- Bloody Sunday (1972), internet, 2/03/2011, ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Bloody_Sunday_(1972) ).

- The Troubles, internet, 18/12/2011, ( 
http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Troubles
).
- De historie van het Noord-Ierse conflict, internet, 2004, (

- SMELLYBALLS10001, the I.R.A. speak, internet, 24/05/2010, ( http://www.youtube.com/watch?v=7fdBE5KzNu4 ).

- NIKLASZENIUS, Trailer for Bloody Sunday, internet, 19/07/2007, ( http://www.youtube.com/watch?v=6sssXPYcXZc ).
http://nos.nl/archief/2004/nieuws/index.html#@http://nos.nl/archief/2004/nieuws/dossiers/noord_ierland/2001/algemeen/conflict_uitleg.html ).

- ITNNEWS, Bloody Sunday findings released, internet, 15/06/2010, ( http://www.youtube.com/watch?v=qrHb3o6a1Fw ).

- TOMBARRY1921, Paul McCartney, Give Ireland back to the Irish, internet, 11/03/2008, ( http://www.youtube.com/watch?v=kaO4XeHhwo8 ).

- PIGGIES1, John Lennon, Sunday Bloody Sunday, internet, 10/09/2009, ( http://www.youtube.com/watch?v=04SWbdk6EAw ).

- GIRLROCKERZ, Sunday Bloody Sunday - U2 (with lyrics), internet, 24/10/2008, ( http://www.youtube.com/watch?v=LQZLPV6xcHI ).
- ® Encarta ® Winkler Prins Encyclopedie 2006. © 1993-2005 Microsoft Corporation/Het Spectrum.










zondag 25 september 2011

Mijn status is positief


Inleiding

Mijn status is positief! Een erg pakkende titel voor een erg pakkend boek. Het boek drukt je op een erg directe manier met je neus op de feiten door een afwisseling van pakkende getuigenissen en het verhaal van Hope, een kind van amper een jaar oud dat aan de dood wist te ontsnappen.
Het boek werd geschreven door Annemie Struyf en de sprekende foto’s werden genomen door Lieve Blancquaert. Op de flap van het boek staat een uitgebreide omschrijving van hen. Zelf ben ik hier geen fan van maar na het lezen van het boek begrijp ik het nut van de omschrijvingen. Het is een emotioneel en ontroerend boek dat de lezers een blik gunt op een pakkende periode in het leven van Annemie en Lieve. Het is daarom belangrijk om te weten wie deze sterke vrouwen zijn. Hieronder een beschrijving die ik in het boek terugvond.
Annemie Struyf is een journaliste, schrijfster en tv-maker. Na een wetenschappelijk-pedagogische loopbaan debuteerde zij in 1996 met ‘Het kleine sterven’. Daarna startte zij een journalistieke carrière, eerst bij Humo, daarna bij weekend Knack. In 2002 won zij de Dexia Persprijs. Samen met Lieve Blancquaert publiceerde zij de bestsellers ‘A la limite’, ‘Verhalen over leven, liefde en dood’ (2002) en ‘Insjallah, mevrouw’. ‘Ontmoetingen (z)onder de boerka’ (2004) die maandenlang de boekentoptien beheersten. Via Woestijnvis kwam zij in 2003 terecht in de tv-wereld, eerst als ‘Meisje van veertig’ in De laatste show, daarna als vliegende reporter in Man bijt hond.
Lieve Blancquaert is fotografe, achter de lens en op de televisie. In 1985 startte zij haar carrière als freelance fotografe bij diverse bladen en kranten. Intussen behoort zij al jaren tot de top van de persfotografen. Haar beelden sieren tal van boeken en fotocampagnes in binnen- en buitenland. De tentoonstellingen op haar naam waren steevast spraakmakend. Samen met Annemie Struyf publiceerde ze de bestsellers ‘A la limite’ en ‘Insjallah, mevrouw’, en speelde zij ‘Meisje van veertig’ in De laatste show. Voor het tv-programma ‘Zomer 2005’ maakte zij dagelijks een veelbekeken foto-reportagerubriek.
De vraag die ik me in het begin van het boek en ook van deze post afvroeg was: “Wat is aids en welke impact heeft dit op mensen?” Op het tweede deel kreeg ik een uitgebreid antwoord door het boek te lezen. Het eerste deel vereiste enig opzoekwerk. In de uitleg rond aids zal ik regelmatig voorbeelden uit het boek aanhalen om op deze manier een mooi verweven antwoord te verkrijgen op de gestelde vraag.
Wat is aids?
Het is belangrijk om een onderscheid te maken tussen HIV en aids. HIV staat voor ‘Human Immunodeficiency Virus. Dit virus veroorzaakt bij mensen een verstoring van het immuunsysteem. HIV is tevens de veroorzaker van aids. Iemand die drager is van HIV noemt men tegenwoordig seropositief.
AIDS is de latere fase van een HIV-infectie, wanneer het lichaam niet langer het vermogen heeft om infecties adequaat te bestrijden. HIV veroorzaakt AIDS doordat het structureel en onophoudelijk de witte bloedcellen die het immuunsysteem aansturen in het geval van een infectie aanvalt en vernietigt. Zodra het aantal gezakt is tot een bepaald niveau, wordt van een besmet persoon gezegd dat hij AIDS heeft.
Aids staat voor Acquired Immune Deficiency Syndrome. Letterlijk betekent dit: verworven immuundeficiëntie syndroom. Het is het duidelijkst als we deze woorden elk apart toelichten.

- Verworven: aids is geen erfelijke ziekte. Je kan het oplopen of ‘verwerven’. Indien een baby met aids wordt geboren is dit niet erfelijk maar heeft ze de ziekte ‘verworven’ in de baarmoeder of tijdens de geboorte. In dit geval was de moeder van het kind seropositief.
- Immuundeficiëntie: zie uitleg hierboven
- Syndroom: een syndroom is een geheel van ziektebeelden en symptomen die in combinatie voorkomen. Hoewel aids één oorzaak heeft, kan het op verschillende manieren tot uiting komen (zie symptomen).

fragment(en):
Hoofdstuk 1; p.13

Op de luchthaven van Nairobi staat Achieng ons op te wachten. Een klein, tenger vrouwtje in een grijze winterjas. Het is middernacht op de evenaar, dertig graden Celsius, en zij rilt van de kou. Met haar vlak hand veegt ze de zweetdruppels van har voorhoofd en glimlacht verontschuldigend. “Malaria”, mompelt ze, “en ik hoop dat het niet erger is. Ik breng jullie nog even naar het hotel, daarna ga ik meteen terug naar huis, mijn bed in. Hopelijk vinden jullie dat niet erg?”
“geen probleem”, verzekeren we haar, en we vragen ons af of aids al bij onze eerste ontmoeting in het spel is. Het zou kunnen, want we weten dat Achieng sinds 1996 seropositief is en onlangs met aidsremmers is gestart.
 
Waar komt aids vandaan?
Eind jaren ’70, begin jaren 80 krijgt de VSA te maken met een onbekende ziekte. De ziekte was onbekend en trad voornamelijk op bij homoseksuele mannen. Men sprak over GRID (Gay-Related Immuno Deficiency). Later bleek dat ook gebruikers van verdovende middelen en mensen met hemofilie de ziekte konden krijgen. GRID werd omgedoopt tot aids.

Onderzoek bleek uit dat de ziekte te maken had met het afweersysteem. Mensen met aids kregen hierdoor infecties die “gezonde mensen” niet krijgen, maar die zich kunnen ontwikkelen bij een verzwakte afweer. Longontstekingen was een frequente infectie. Ook bleek dat infecties die “gezonde mensen” meestal doorstaan, dodelijk kunnen zijn voor personen die getroffen waren door deze onbekende ziekte.
Volgens de onderzoeker Jaap Goudsmit, komt het virus oorspronkelijk voor bij apen. Het virus kwam bij de mens terecht door toegenomen contact tussen mensen en apen (jacht, handel, kolonisatie van Afrika, ...). HIV is een virus en heeft dus gastheren nodig. Het virus stapte van de ene gastheer (de aap) over naar een andere gastheer, de mens, en evolueerde verder.

fragment(en):

Hoofdstuk 13; p.148
Als kind leefde ik in een waas van onzekerheid. Ook toen ik rond mijn tiende jaar longproblemen kreeg, besloten mijn ouders te zwijgen. ‘Hij is nog vel te klein’, redeneerde, zij. ’Hij kan dat nog niet bevatten’. Vanaf de middelbare school ging het snel bergaf met mij. Ik had steeds minder weerstand en was voortdurend ziek. Al snel werd mijn schoolritme heel onregelmatig – 3 dagen school, 2 dagen thuis, twee dagen school, 3 dagen thuis -, tot ik rond kerstmis forfait moest geven.
 
Wat zijn de symptomen?
Veel mensen met HIV weten niet dat ze besmet zijn, aangezien het lang kan duren voor iemand klachten krijgt na besmetting met HIV. Het kan zijn dat iemand pas na twee jaar klachten krijgt maar het kan soms ook langer dan tien jaar duren. Dat verschilt van persoon tot persoon. Sommige mensen ontwikkelen geen symptomen nadat ze besmet zijn met HIV. Tachtig tot negentig procent van de mensen die met HIV worden geïnfecteerd, krijgen na 2 – 4 weken te maken met een zogenaamde “conversiegriep”. Dat zijn griepachtige verschijnselen en klachten binnen enkele dagen tot weken na blootstelling aan het virus. Ze klagen onder andere over koorts, nachtzweten, huiduitslag, hoofdpijn, vermoeidheid, plotseling gewichtsverlies, misselijkheid, overgeven en vergrote, gezwollen lymfeklieren in de hals. Na deze conversiegriep verdwijnen de symptomen soms jaren. De persoon is kwestie is wel besmettelijk en kan het virus doorgeven aan anderen.
De meest voorkomende infecties, gepaard met aids zijn:
- Longontsteking: piepende ademhaling
- Toxoplasmose: een infectie veroorzaakt door een parasiet. Koorts, ooginfecties, huiduitslag, ... zijn symptomen.
- Candidiasis: schimmelinfectie van mond, keel, huid, nagels of vagina.
- Cytomegalovirus: symptomen zijn oogaandoeningen, aantasting van de longen, darmen en hersenen.
- Herpes: blaasjes of zweertjes rond de geslachtsdelen zijn de voornaamste symptomen.
- Mycobacterium-avium-complex: symptomen zijn gezwollen klieren, koorts, nachtelijk zweten, vermoeidheid, ...
- Varicella-zoster-virus(gordelroos): vlekken, pijnlijke huiduitslag en blaasjesvorming in het voornaamst.
- Tuberculose: Voorkomende symptomen zijn aanhoudende hoest, pijn op de borst, bloed in opgehoest slijm, gewichtsverlies, ...
- Salmonella-infectie: voedselvergiftiging waarvan lichte koorts, braken en ernstige diarree de symptomen zijn.
Bij besmetting met HIV verhoogt de kans op deze infecties drastisch en kan je zonder een goede behandeling aan deze infecties sterven.

fragment(en):

Hoofdstuk 2; p. 27
“In 2002 werd ik ziek en heb ik mij laten testen. ’Aids’ luidde de uitslag, maar dat durf ik niemand te vertellen, zelfs mijn moeder niet. Ik zeg haar wel dat ik ziek ben, maar niet welke ziekte ik onder de leden heb. De dokter zegt dat ik wellicht al lang geleden – misschien al tijdens mijn erste huwelijk – besmet ben geraakt, maar daar begrijp ik niets van. Ik ben pas twee jaar geleden ziek geworden. Hoe kan dat nu?”
Hoofdstuk 6; p.72
“In 1999 ontdekte ik een vreemde huiduitslag en liet ik mij testen op HIV. Toen ik hoorde dat ik seropositief was, stortte mijn wereld in.”

Hoe krijg je HIV?
- Vaginale geslachtsgemeenschap: hiv kan door besmet sperma via de baarmoederhals of het slijmvlies van de vagina in het bloed terechtkomen. Andersom kan hiv uit vaginaal vocht of menstruatiebloed binnendringen via het slijmvlies van de penis.
- Anale geslachtgemeenschap: de wanden van de aars en endeldarm zijn erg kwetsbaar en scheuren gemakkelijk. Via de wondjes kan HIV in de bloedbaan terechtkomen. HIV uit besmet bloed en anaal vocht kan via het slijmvlies van de penis binnendringen.
- Orale seks: bij wondjes, zweertjes, ... rond de mond, de geslachtorganen en anus kan er een risico zijn op besmetting.
- Druggebruikers: bij het doorgeven van spuitmateriaal.
- Gezondheidsmedewerkers en personeel van veiligheids- en reinigingsdiensten kunnen besmet raken door besmette naalden, prikverwondingen, enz.
- Bloedtransfusies: Door gebruik van besmet bloed kan de besmetting worden doorgegeven aan de patiënt.
- Zwangerschap: via de moederkoek, tijdens de laatste weken van de zwangerschap en de bevalling kan het kind besmet raken. Bij een behandeling met antiretrovirale middelen zakt de kans tot 1 à 2% op overdracht. Ook via borstvoeding kan het kind besmet worden.
 fragment(en):
Hoofdstuk 6; p. 66
‘De slijmziekte’ noemen we het. Je slijm is aangetast en je verliest lichaamsvochten. Je hoest en dan sterf je’. Zo gaat het altijd
Hoofdstuk 13; p.147
In het begin van de jaren werd donorbloed nog niet gecontroleerd op HIV zodat er ook besmet bloed in omloop kwam. Op die manier raakten er in België een honderdtal mensen met HIV besmet. Ook ik had prijs. Wanneer het precies is gebeurd? Dat weet ik niet. Waarschijnlijk was ik 3 jaar oud.
Hoofdstuk 2; p.30
“In 1994 ontdekte ik zwarte plekken op mijn lichaam. Gelukkig had ik er geen in mijn gezicht. Pas in 2000 heb ik me laten testen, en ja, mijn status was positief. Ik weet perfect wanneer ik het virus heb opgelopen: die ene keer toen ik een vriendje had, die ene nacht dat ik het bed met iemand heb gedeeld. We hadden gedronken en gingen naar mijn huis. Die nacht is me fataal geworden.”



Hoe bescherm ik mezelf tegen HIV?
- Gebruik een latex condoom tijdens het vrijen.
- Probeer het gezamenlijk gebruik van persoonlijke hygiënische voorwerpen (scheermesjes, tandenborstel, ...) ten alle tijden te vermijden.
- Vermijd occasionele en wisselende seksuele partners, alsook seksuele contacten met partners waarvan je niets weet of die behoren tot de risicogroepen.
- Gebruik geen seksuele hulpmiddelen die het virus gemakkelijk kunnen overbrengen.
- Vermijd contact met bloed, sperma, urine of ontlasting!

Fragment(en):

Hoofdstuk 6, p. 66
“Heel lief vraag je hem dan om alstublieft een condoom te gebruiken, maar meestal weigert hij. En als je protesteert, vallen er rake klappen. Vaak wil hij dat je zijn penis in je mond neemt. Dat is ontzettend vies, want geen enkele man wast zich. En terwijl je met hem bezig bent, weet je gewoon dat je de vreselijkste infecties oploopt.”

Indien je toch besmet bent met het virus kan je nog steeds gebruik maken van aidsremmers. Onderstaande link verschaft je hier meer informatie over.

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=2O1KM1AM £Fragment(en):
Hoofdstuk 13, p. 151
“De laatste twee jaar is mijn gezondheid spectaculair verbeterd dankzij een nieuwe generatie aidsremmers, waar ik onverwacht goed op reageer. Ook mijn dokter kan zijn ogen niet geloven als hij mijn nieuwe bloedstalen ziet. Als het deze blijft uitgaan, heb ik nog vele gezonde jaren in het verschiet. Daarom durf ik nu ook te dromen van een vrouw, een relatie, een gezin en kinderen


HIV in Afrika en België
Hieronder zie je een cartogram en een kaart die voor zich spreken.

Wereldwijde besmetting met het HIV-virus.

percentage van bevolking besmet met HIV
















Het is moeilijk om een beeld te schetsen van de “aidsbeleving” in Afrika. Daarom heb ik ervoor gekozen om het te schetsen met enkel fragmenten uit het boek.

Fragment(en):
Hoofdstuk 3, p. 39
“Mijn ouders hebben me altijd als een last beschouwd. Nochtans heb ik mijn best gedaan mij nuttig te maken, al ben ik er nooit in geslaagd om werk te vinden. De voortdurende druk om voor mijn nege jongere broers en zussen te zorgen, was op de duur zo zwaar dat de misdaad mijn enige uitweg werd. O ja, ik heb vreselijke dingen gedaan. Te erg om uit te spreken. En de risico’s die ik op seksueel vlak gelopen heb? Daar durf ik zelfs niet bij stil te staan.
Hoofdstuk 5, p. 62
“En de ultieme straf? Zelf het condoom scheuren zodat we hem de ziekte makkelijker kunnen doorgeven!”
Hoofdstuk 5, p. 62
Glimlachend schuift ze me een bierviltje toe en samen maken we de rekensom:
- 10 mannen per dag
- 365 dagen per jaar
- 22 jaar lang
“Dat maakt 80.300 mannen die mijn lichaam al hebben misbruikt.”
Hoofdstuk 6, p. 66
Ja, mijn status is positief. Sommige mannen gaan weg als ik hen dat vertel. Anderen trekken zich daar niets van aan. Wat kan het hen schelen? De meeste zijn toch dronken en bovendien zelf al besmet.”
Hoofdstuk 6, p. 72
“Je kan niet geloven hoe hard en onwetend de mensen hier zijn. Heel wat mannen geloven nog steeds dat ze opnieuw HIV-vrij kunnen worden door een klein meisje te verkrachten.”
Hoofdstuk 10, p.122
“Michael Kush is mijn buurjongen. Ik heb hem mijn hele leven gekend, en ik verzeker je, de dingen die hij heeft gedaan, zijn very, very bad! Met zijn bende overviel en beroofde hij onschuldige mensen. Hij sneed hen de keel over en verkrachtte vrouwen. De meest ondenkbare misdaden heeft hij gedaan. Nu is hij de meest gehate jongen van Mathare, door iedereen veracht en gezocht. Als iemand hem te pakken krijgt, wordt hij zonder pardon gelyncht.
Toch wil ik hem niets verwijten, want ik weet maar al te goed dat hij als kind geen kans gekregen heeft.
A.d.h.v. deze fragmenten hoop ik dat je een beter beeld krijgt op de situatie In Afrika. De armoede en misdaad speelt een erg grote rol in de verspreiding van HIV.
Het laatste fragment schetst het best de vergelijking tussen Afrika en Europa i.v.m. “aidsbeleving”.


Fragment(en):
Hoofdstuk 4, p. 54
“Tegenwoordig zijn er heel wat dagen waarop het mij prima lukt het hoofd rechtop te houden en welgemeend te glimlachen. In tegenstelling tot de seropositieve mensen in Afrika die bij gebrek aan aidsremmers met miljoenen sterven, zijn wij luxepaardjes. De laatste jaren zijn er in Europa uitstekende medicijnen beschikbaar op het virus af te blokken.



Bronvermelding
- STRUYF, A., Mijn status is positief, roularta, 2005.

- Aidsremmers kunnen dood 35 jaar uitstellen, internet, 27/11/2007, ( http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=2O1KM1AM ).
- Aids in Afrika, internet, 4/10/2011, ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Aids_in_Afrika ).
- Aids, internet, 1/12/2011, ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Aids ).